Met beperkte begraafruimte, winnen boombegrafenissen aan populariteit
(Global Heart | Esther Haasnoot) Gebrek aan begraafruimte verandert eeuwenoude begrafenispraktijken. In Japan worden “boombegrafenissen” populairder.
Schaarste in begraafruimte veranderen begrafenispraktijken
Door de voortdurende groei van de wereldbevolking is er in de grote steden schaarste ontstaan aan begraafplaatsen. Om die reden worden in veel landen begrafenisrituelen aangepast. Er worden zelfs historische begraafplaatsen vernietigd om land terug te winnen voor de levenden.
Veel mensen verwachten dat ze na hun dood worden begraven, maar wat gebeurt er als steden een tekort aan begraafplaatsen beginnen te krijgen? Begraafruimte wordt op veel plaatsen in de wereld steeds populairder, maar in plaats van de huur van percelen te beperken tot 15 jaar, zoals in Singapore en andere regio’s (waarna het lichaam wordt verplaatst en gecremeerd), pakt Japan deze uitdaging aan door de voordelen van boomgraven te promoten.
Boombegrafenissen en Boeddhistische rituelen voor overleden
Toen de tempel van Shōunji in Noord-Japan in de jaren negentig geconfronteerd werd met beperkte begraafruimte, ontstond een innovatief idee: de gecremeerde resten van een dierbare in de grond plaatsen en er vervolgens een boom boven te planten om hun leven te gedenken. Het concept bleek zo succesvol dat de tempel een tweede locatie opende in Chishōin. Elk jaar voeren boeddhistische priesters rituelen uit voor de overledenen, en worden families uitgenodigd om de parken te komen bezoeken.
Volgens godsdienstwetenschapper Natasha Mikles vereisen traditionele confucianistische en boeddhistische rituelen een specifieke begraafplaats om voor rituelen te gebruiken. Het planten van bomen biedt families een ruimte om hun verwanten te ontmoeten en te eren, terwijl ook het milieu er generaties lang van profiteert. Aangezien milieubehoud voor veel Japanse boeddhisten een belangrijk punt van zorg is, combineert deze praktijk perfect deze reeks waarden.
Bij boombegrafenissen plaatsen families de gecremeerde resten in de grond en wordt over de as een boom geplant om de begraafplaats te markeren. Families kunnen hun dierbaren nog steeds bezoeken en hun eigen religieuze rituelen uitvoeren op de plaats van het graf.
Een zoektocht naar oplossingen en streven naar het behoud van de natuurlijke omgeving
Reeds in de jaren zeventig maakten overheidsambtenaren in Japan zich zorgen over het gebrek aan voldoende begraafplaatsen in stedelijke gebieden. Zij boden een aantal nieuwe oplossingen aan, van begraafplaatsen in afgelegen vakantieoorden waar gezinnen een vakantie konden organiseren rond een bezoek aan traditionele grafrituelen, tot gecharterde busreizen naar plattelandsgebieden om dierbaren te begraven.
Terwijl in de oorspronkelijke Indiase boeddhistische gedachtegoed planten werden gezien als niet-wetend en dus buiten de reïncarnatiecyclus, ziet het Japanse boeddhisme flora als een levend onderdeel van de reïncarnatiecyclus en dus als iets dat beschermd moet worden.
Als gevolg hiervan zien Japanse boeddhistische instellingen de invloed van de mensheid op het milieu tegenwoordig vaak als een specifiek religieuze zorg. Het hoofd van de Shōunji tempel heeft het boombegrafenissen zelfs beschreven als onderdeel van een uniek boeddhistisch streven naar het behoud van de natuurlijke omgeving.
Een groeiende belangstelling voor alternatieve begrafenismethoden
Hoewel sommige boeddhistische tempels hun bezorgdheid hebben geuit over het verlies van de band tussen de gemeenschappen en hun tempels, blijft de praktijk van boombegraven aan populariteit winnen in Japan. Veel meer parken en begraafplaatsen bieden het als een optie aan. Aangezien deze vorm van begraven minder duur is dan een traditionele begrafenis, is het meer toegankelijk en voor meer gezinnen. Vooral voor die gezinnen die vaak zorgen voor meerdere generaties.
De praktijk van het begraven in bomen is in opkomst in Japan, maar ook in de VS neemt deze praktijk toe. Hoge begrafeniskosten in combinatie met een groeiende belangstelling voor alternatieve begrafenismethoden hebben velen ertoe gebracht hun leven na de dood te heroverwegen. Colorado en de staat Washington hebben beide het composteren van mensen goedgekeurd als een milieuvriendelijke manier om na een overlijden één te worden met de aarde.
Bron: Global Heart
Je kunt ook interesse hebben in:
Mededogen en de ware betekenis van empathie
De eerste “levende doodskist” ter wereld zorgt voor het leven na de dood
