De verbazingwekkende overeenkomsten tussen deze giftige suiker en alcohol

28 juni 2016

(Earth Matters) Je zult vast wel weten dat fructose, de suiker die overal in zit, van stroop met een hoog fructosegehalte en vruchtensap, tot agavesiroop en honing, schadelijk zijn als je die in hoge doseringen gebruikt. En dat is precies wat veel mensen, misschien wel bijna alle mensen, in het Westen doen.

Misschien zal je verrast zijn om te horen dat fructose in veel opzichten op alcohol lijkt, voor wat betreft de schade die fructose in je lichaam kan aanrichten.

Terwijl je misschien al voorzichtig bent door niet te veel alcohol te gebruiken, kan het nu dus tijd worden om wat nauwkeuriger te kijken naar de net zo schadelijke effecten die in verband kunnen worden gebracht met je gebruik van frisdrank, vruchtensappen en van andere gezoete levensmiddelen en dranken.

De drie grootste overeenkomsten tussen fructose en alcohol

In tegenstelling tot glucose, die door vrijwel elke cel in je lichaam kan worden gebruikt, kan fructose uitsluitend worden gemetaboliseerd door je lever. Dit komt doordat je lever het enige orgaan is dat voor het transport ervan kan zorgen. (Vertaler: lees ook dit artikel uit NRC/Handelsblad)

Aangezien alle fructose naar je lever wordt gestuurd, en omdat je op een typisch-Westerse manier eet, krijg je daar grote hoeveelheden van binnen. Dat leidt er toe dat je lever op dezelfde manier wordt belast en beschadigd zoals alcohol en andere giftige stoffen dat doen. In feite is fructose chemisch gezien identiek aan alcohol, als het gaat om de metabolische aantasting die het gebruik ervan tot gevolg heeft.

Volgens dokter Lustig, hoogleraar kindergeneeskunde op de afdeling Endocrinologie aan de Universiteit van Californië, is fructose een “chronische dosis-afhankelijke lever toxine”. En net zoals alcohol, wordt fructose direct omgevormd tot vet. En niet in cellulaire energie, zoals glucose dat doet.

Hij vertelt hierover in de video. Nadat deze video was opgenomen, verscheen een artikel van zijn hand in de Journal of the Academy of Nutrition and Dietics, ¹. Dokter Lustig licht de drie overeenkomsten toe die bestaan tussen fructose en het bijproduct ervan, dat ontstaat bij fermentatie, ethanol (alcohol):

“Je levermetabolisme van fructose is vergelijkbaar met dat van alcohol, omdat ze allebei als substraat functioneren bij het omzetten van koolhydraten uit de voeding in vet. Dat leidt tot insulineresistentie, dyslipidemie (abnormale vetgehaltes in het bloed), en leververvetting.

Fructose ondergaat een “Maillard reactie” met eiwitten, wat leidt tot het ontstaan van superoxide vrije radicalen, wat weer kan leiden tot leverontsteking, vergelijkbaar met acetaldehyde, een tussenschakel metaboliet van ethanol.

(Vertaler: lees ook food-info.net/maillard en alcoholengezondheid.nl/alcoholafbraak)

Door het stimuleren van wat dokter Lustig “het hedonistische pad” van de hersenen noemt, zowel rechtstreeks als indirect, “creëert fructose een gewenning en mogelijk een afhankelijkheid, die lijkt op een alcoholverslaving”.

Dokter Lustig concludeerde:

“Op deze manier veroorzaakt fructose veranderingen in zowel het levermetabolisme als in de energiesignalering van het centrale zenuwstelsel. Dit leidt tot een “vicieuze cirkel” van buitensporige consumptie en tot ziekte die het gevolg is van het metabool syndroom. (Vertaler: zie Wikipedia) Op maatschappelijk niveau vertoont de manier waarop met fructose wordt omgegaan gelijkenis met hoe dat met alcohol gebeurt. Net zoals bij alcohol, zullen maatschappelijke inspanningen moeten worden verricht om het gebruik van fructose te verminderen en mede met behulp daarvan de obesitas-epidemie te bestrijden”.

Fructose versus Alcohol: de gevaarlijke metabole waterval

Na het nuttigen van een alcoholische drank wordt 10 procent van de ethanol. als een eerste schoonmaak, afgebroken door de maag en de darm. Nog eens 10 procent wordt afgebroken door je hersenen en andere organen. Het feit dat ethanol gedeeltelijk door je hersenen wordt afgebroken is de oorzaak van dat overbekende “gezoem” in je hoofd.

De resterende 80 procent komt terecht in je lever, waar de stof moet worden afgebroken. Deze metabole waterval kan als volgt worden samengevat:

Je lever verandert ethanol in aldehyden, dat zijn stoffen die vrije radicalen produceren die de eiwitten in je lever beschadigen.

Sommige van deze aldehyden worden omgezet in glucose, maar in dit proces wordt ook een grote hoeveelheid citraat gevormd, die “afvalchemicaliën” stimuleren die weer zorgen voor vrije vetzuren (FFA’s), VLDL (en kleiner, dichter LDL, oftewel slecht cholesterol). Dit zijn deeltjes die plak en triglyceriden in je aderen veroorzaken. Een inname van 120 calorieën ethanol produceert VLDL dat getransporteerd wordt naar je vetcellen, waar het een bijdrage levert aan obesitas en aan de vorming van plak. (Vertaler: voor informatie over VLDL: zie Wikpedia). Dit leidt vervolgens tot dyslipidemie. (Vertaler: = verstoring van de vetstofwisseling, lees ook voeding-visie.nl/evart04).

De overblijvende lipiden ontregelen, samen met de ethanol, enzymen die een opeenvolging van ontstekingen tot gevolg hebben, die op hun beurt hepatische insulineresistentie tot gevolg hebben, plus leverontsteking en levercirrose.

Vetbolletjes hopen zich ook op in je lever, wat kan leiden tot leververvetting.

Vrije vetzuren (FFA’s) verlaten je lever en zorgen ervoor dat je skeletspieren ongevoelig worden voor insuline. Dit is een nog ernstiger vorm van hepatische insulineresistentie, en kan leiden tot diabetes type 2.
Na een het gebruik van een dosis ethanol die 120 calorieën bevat, kan een groot deel ervan, (ongeveer 40 calorieën), bijdragen aan ziekte. Op bijna alle manieren wordt fructose op dezelfde manier gemetaboliseerd als ethanol, waarbij precies dezelfde volgtijdelijke beschadigingen in je lichaam optreden. Als je fructose binnen krijgt gaat 100 procent ervan direct naar je lever om daar te worden omgezet. Dat is de reden waarom het een Hepatotoxine is, wanneer je er veel van binnen krijgt. Fructose vormt een overbelasting voor je lever. De omzetting van fructose levert de volgende bijwerkingen op:

Fructose metabolisme

Fructose wordt door je lichaam onmiddellijk veranderd in fructose-1-fosfaat (F1P), waardoor de fosfaten in je lever worden afgebroken.

Bovengenoemd proces produceert afvalstoffen in de vorm van urinezuur. Urinezuur blokkeert een enzym dat stikstofoxide maakt. Stikstofoxide is de stof die langs natuurlijke weg je bloeddruk regelt, wat vooral belangrijk is voor de verwijding van de binnenkant van je slagaders, die bekend staat als het Endotheel. Als dat proces geblokkeerd wordt, worden je slagaders onvoldoende wijd gehouden, wat een zwaardere belasting betekent voor je hart, wat vervolgens weer kan leiden tot Hypertensie/hogebloeddruk.

Een verhoogd urinezuur niveau kan doordringen tot in de zachte weefsels, waar het kan leiden tot pijnlijke ontstekingen, en vooral tot jicht.

Bijna de totale hoeveelheid F1P wordt omgezet in pyruvaat, dat weer overgaat in citraat. Dit kan leiden tot novo lipogenese, waarvan de eindproducten bestaan uit FFA’s, VLDL’s en triglycerides. Het resultaat hiervan is Hyperlipidemie.

Fructose stimuleert g-3-p, (geactiveerd glycerol), wat een cruciaal molecuul is voor het omzetten van FFA’s in triglycerides binnen in je vetcellen. De hoeveelheid vet die in je vetcellen wordt gedumpt hangt af van de aanwezigheid van g-3-p, (Vertaler: g-3-p wordt ook wel triosefosfaat genoemd). Hoe meer g-3-p aanwezig is, hoe meer vet wordt afgezet. Fructose is het koolhydraat die het meest efficiënt wordt omgezet in g-3-p. Met andere woorden: fructose is de meest lipofiele, (vetproducerende), koolwaterstof.

FFA’s verlaten de lever en worden opgenomen in je skeletspieren, waar ze skeletspier-insulineresistentie veroorzaken.

Enkele van de FFA’s blijven achter in je lever, waar ze leiden tot stapeling van vetdruppeltjes, hepatische insulineresistentie en niet-alcoholische leververvetting NAFLD.

Insulineresistentie betekent een belasting voor je pancreas, die meer insuline pompt als reactie op de stijging van het suikergehalte van je bloed, aangezien je cellen niet in staat zijn om de suiker uit je bloedbaan te verwijderen. Dit kan leiden tot diabetes type 2.

Net als bij ethanol, resulteert een hoeveelheid fructose die overeenkomt met 120 calorieën, in een grote hoeveelheid, (nogmaals, ongeveer 40), calorieën, die een directe bijdrage leveren aan het ontwikkelen van ziekte.

Als je het metaboliseren van fructose vergelijkt met die van ethanol, kan je zien dat die sterk op elkaar lijken. Als je, concreet, het metabolisme vergelijkt van 150 calorieën die afkomstig zijn uit een frisdrank, met 150 calorieën afkomstig uit bier, (van elk een identiek glas), bereiken in beide gevallen 90 calorieën de lever. Fructose leidt tot de meeste van dezelfde schadelijke giftige effecten als ethanol, doordat ze beide afkomstig zijn van de fermentatie van suiker. Beide vormen van metaboliseren leiden tot viscerale adipositas (buikvet), insulineresistentie en het metabool syndroom.

Gezondheidseffecten van te veel fructose, in vergelijking met te veel alcohol

Dokter Lustig gebruikt de uitdrukking “lever toxine” om fructose te beschrijven, maar hij is ook zo zorgvuldig om op te merken dat het niet de fructose zèlf is die giftig is. Er zijn omstandigheden waarin je lichaam fructose zou kunnen gebruiken. Bijvoorbeeld in geval van zware lichamelijke training of na door vasten ontstane glycoceen uitputting. Het probleem is dat de meeste mensen er zóveel van gebruiken dat het verandert in een gifstof, dankzij het feit dat het lichaam het te veel niet kan verwerken. Fructose belandt eenvoudig in je cellen, en wordt opgeslagen als vet. Het zijn dus de grote hoeveelheden waar je aan wordt blootgesteld die het gevaarlijk maken.

Chronisch Ethanolgebruik	Chronisch Fructosegebruik
Hogebloeddruk	Hogebloeddruk
Cardiomyopathie	Myocardinfarct
Dyslipidemie	Dyslipidemie
Pancreatitis	Pancreatitis
Obesitas	Obesitas
Leverfunctiestoornis (ASH)	Leverfunctiestoornis (NASH)
Foetaal alcohol syndroom	Foetale insulineresistentie
Verslaving	Gewenning die een verslaving kan worden

De wetenschappelijke literatuur laat zien dat fructose veel schadelijker is dan ethanol, vanwege de zeer brede negatieve uitwerking op de gezondheid van de mens. Naast de hierboven geschetste acht nadelige gezondheidseffecten die in verband kunnen worden gebracht met het gebruik van fructose, zijn er minstens 70 andere nadelige gezondheidseffecten².

Fructose “zoemt” door je hoofd, net als andere narcotica

Fructose en ethanol hebben allebei onmiddellijke narcotische effecten, die in verband kunnen worden gebracht met hun dopamine-achtige eigenschappen. Op dezelfde manier waarop alcohol kan leiden tot de neerwaartse spiraal van dwangmatige overconsumptie, heeft fructose de neiging om een onverzadigbaar en intens gevoel op te roepen van aangename zoetheid, dat ons er vaak toe brengt om er veel meer van te gebruiken dan wat ons lichaam werkelijk aan kan. Zelfs als het tal van orgaansystemen van ons ontregelt. Sommige Amerikanen consumeren meer dan een pond fructose per dag, kennelijk niet in staat om in te zien hoe, in ruil voor de narcotische effecten ervan, zowel de kwaliteit als de duur van het menselijk leven er door worden verminderd.

Misschien bestaat er een diepere, biologische oorzaak achter deze verwoestende fructose fixatie? Inderdaad, naast dopamine modulerende activiteit blijkt er ook een fructose-opiaat verbinding te bestaan, diep verscholen in de zoogdieren biologie. En dit is onderwerp geweest van wetenschappelijk onderzoek sinds de late jaren ’80.

Een onderzoek, dat gepubliceerd werd in de European Journal of Pharmacology in 1988, kwam tot de conclusie dat zowel glucose als fructose in staat waren om morfine-geïnduceerde pijnstillende effecten na te bootsen, wat waarschijnlijk kan worden toegeschreven aan de directe opioïde effecten op het centrale zenuwstelsel van deze suikers, of van hun metabole bijproducten3 . De onderzoekers vonden concreet dat fructose krachtiger was dan glucose, als het gaat om deze effecten te bereiken. Zou fructoseverslaving daarom zelfs sterker kunnen zijn dan alcoholverslaving? Voor degenen die twijfelen over dit onderwerp, en die dagelijks nog grote hoeveelheden fructose consumeren, is het misschien de beste manier om dit uit te zoeken en dus helemaal geen fructose meer te nuttigen en om te ondervinden of je daar dan onttrekkingsverschijnselen van krijgt.

Kankerorganisatie verzoekt om suikerbevattende drankjes en obesitas te onderzoeken

De belangenorganisatie The American Cancer Society heeft de Amerikaanse Surgeon General, het Hoofd van de Amerikaanse Gezondheidsdienst, verzocht om “een onbevooroordeeld en uitgebreid rapport uit te brengen over de invloed van suikerbevattende drankjes . . .”

Frisdranken zitten barstensvol suiker, vooral in de vorm van high fructose corn Syrup (HFCS), fructosestroop gemaakt van maïs. Ongeveer honderd jaar geleden consumeerde de gemiddelde Amerikaan nog slechts 15 gram fructose per dag, voornamelijk in de vorm van fruit. Honderd jaar later gebruikt een kwart van de Amerikanen meer dan 135 gram fructose per dag, vooral door het gebruik van frisdranken.

Fructose in de hoeveelheid zoals onze voorouders binnen kregen, ongeveer 15 gram per dag, lijkt onschuldig te zijn, (tenzij je last hebt van hoge urinezuur niveaus). Echter, als je vijf keer zoveel gebruikt, wat nu van toepassing is op wat de gemiddelde Amerikaan tegenwoordig dagelijks gebruikt, levert dat een belangrijke bijdrage aan obesitas en aan bijna alle chronische degeneratieve ziekten. In plaats van een samenstelling van 55 procent fructose en 45 procent glucose, bevatten veel frisdrankmerken zoals Coke, Pepsi en Sprite, maar liefst 65 procent fructose, en dat is ongeveer 20 procent meer dan oorspronkelijk werd gedacht.

Volgens een onderzoek was het belangrijkste ingrediënt van alle 23 onderzochte frisdranken 59 procent fructose – hoger dan wat de industrie beweert4. En sommige toonaangevende merken bevatten HFCS, dat betekent 65 procent fructose. Als je bedenkt dat veel Amerikanen meer dan 200 liter frisdrank per jaar 5 gebruiken, kan dit verschil in het werkelijke fructosegehalte een groot verschil voor je gezondheid betekenen.

Hoe dan ook: de oproep voor een onbevooroordeelde visie op wat deze drankjes in werkelijkheid doen voor de volksgezondheid is knap laat, vooral gezien de uitkomsten van het onderzoek dat al is uitgevoerd:

Dr. David Ludwig van het kinderziekenhuis van Boston deed een onderzoek naar de effecten van frisdranken op obesitas bij kinderen. Hij vond dat na elke gebruik van met suiker gezoete drankjes zowel de BMI (body mass index) als de kans op obesitas toenam (6).

Het Fizzy Drink Onderzoek in Christchurch, Engeland, onderzocht de effecten op obesitas toen de frisdrankautomaten gedurende een jaar uit de scholen werden verwijderd. In de scholen waar de automaten waren verwijderd bleef obesitas constant. In de scholen waar de automaten aanwezig bleven de obesitascijfers stijgen. (Vertaler: lees ook dit artikel van CBS News).

In een onderzoek in 2009 werden 16 vrijwilligers gevoed met een gecontroleerd dieet met daarin grote hoeveelheden fructose. Tien weken later hadden de vrijwilligers rondom hun hart, lever en andere spijsverteringsorganen8 ,nieuwe vetcellen geproduceerd. Bovendien stegen hun insuline niveaus, en daalde hun gevoeligheid voor insuline, wat een verband aangeeft met diabetes. Een tweede groep vrijwilligers die een soortgelijk dieet gebruikte, maar waarbij fructose was vervangen door glucose, had deze problemen niet.
Fructose is waarschijnlijk de boosdoener achter de miljoenen Amerikaanse kinderen die lijden aan een niet-alcoholische leverziekte. Link naar een artikel hierover van Dr. Mercola. Dit wordt veroorzaakt door een pathologische ophoping van vet in levercellen.

Hoeveel fructose is te veel?

Als het over alcohol gaat, definieer ik “matig” gebruik van alcohol, (wat is toegestaan in de beginfase van mijn voedingsplan), zie mercola.com/beginner_beverages als één glas wijn, of één glas bier, of één glas sterke drank bij de maaltijd per dag. Als je vordert adviseer ik je om helemaal geen alcohol meer te gebruiken.

En dat geldt ook voor fructose, als je overtollige pondjes kwijt wilt raken en op langetermijn een gezond gewicht wilt handhaven. Door dit advies op te volgen verminder je, (en in bepaalde gevallen elimineer je vrijwel), je risico om diabetes te krijgen, en hart- en vaatziekten en kanker. Als je dit wilt, begin dan je inname van fructose te beperken tot niet meer dan 25 gram per dag. Als je al overgewicht hebt, of als je een van deze ziekten hebt, of een groot risico loopt een van deze ziekten te krijgen, ben je waarschijnlijk beter af door je fructoseconsumptie terug te brengen tot 10-15 gram per dag.

Fructose is een onlosmakelijk ingrediënt in de overgrote meerderheid van gezoete dranken, en in alle soorten verwerkte voedingsmiddelen. Van kant-en-klaar maaltijden tot gebak en kruiderijen. De eenvoudigste manier om je fructoseconsumptie in de gaten te houden is om verwerkte voedingsmiddelen waar mogelijk geheel uit je dieet te schrappen. Als je van plan zou zijn om dan maar een kunstmatige zoetstof te nemen, lees dan eerst DIT.

(Vertaler: misschien doe je dat dan niet).

In plaats daarvan adviseer ik je het volgende te gebruiken:

Het kruid stevia (ik vind de vloeibare het lekkerst, die zijn o.a. verkrijgbaar met vanille- en Engelse toffee-smaak)

Dextrose (zuivere glucose); (glucose kan direct worden gebruikt door elke cel in je lichaam, en is veel veiliger dan het metabolische gif fructose)

En bedenk dat het overschakelen naar “natuurlijke” zoetmakers NIET het risico uitsluit van het gebruik van fructose, omdat ze ALLEMAAL grote hoeveelheden fructose bevatten:

Rietsuiker	Honing	Palmsuiker	Kokossuiker
Bruine rijst siroop	Vruchtensap	Melasse	Ahorn siroop
Sucanat	Sorghum	Turbinado	Agave siroop
Bietsuiker

Wat is de geheime sleutel die je vetknop aan of uitzet?

Mensen zijn genetisch geprogrammeerd om calorierijk voedsel te zoeken, toen ons voedsel duizenden jaren geleden schaars was. Dit is echter in de wereld waarin we nu leven niet vol te houden met direct beschikbare, goedkoop, hoog-calorisch, maar wat voedingswaarde betreft minderwaardig voedsel.

Het standaard Amerikaanse dieet heeft je “vet-schakelaar” omgezet, zoals Dr. Johnson bespreekt in zijn nieuwe boek.

In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht zijn het niet de hoeveelheid calorieën en je lichaamsbeweging die je gewicht bepalen. Als je eenmaal begrijpt hoe fructoserijke voeding je “vet-schakelaar” bedient, kan je eindelijk afscheid nemen van je zeurende gewichtsproblemen.

Bronnen en referenties: