Global ProjectInspiratieMensheidMetafysicaTechnologieWonenZelfverwerkelijking

Japanse “Telefoon van de wind” biedt troost aan rouwenden

(Global Heart | Esther Haasnoot) Rouwenden maken een pelgrimstocht naar de ‘telefoon van de wind’ om in contact te komen met overledenen. Dit artikel gaat in op de unieke rol die deze telefoon speelt in het rouwproces van velen.

“Windtelefoon” biedt troost aan rouwenden

“Hallo, ben je daar? Kan ik even met je praten?” Op een heuvel met een adembenemend uitzicht op de kalme kustlijn van Otsuch, in het noordoosten van Japan, staat een telefooncel die bekend staat als de “Telefoon van de Wind.” Hij heeft nergens verbinding mee, maar mensen komen er om met hun overleden geliefden te “bellen”.

Voor sommige overlevenden van de aardbeving en tsunami in Tohoku in 2011, die de kernramp in Fukushima veroorzaakten, is deze telefoon de laatste verbinding die ze hebben met hun dierbaren. Het is een plek waar mensen uit Otsuchi en andere getroffen gemeenschappen in het noorden van Japan troost kunnen zoeken en hun verdriet kunnen verwerken.

Hoe een telefooncel in Japan de levenden met de doden verbindt

De telefooncel met een smetteloos wit kozijn glinstert in het zonlicht. De telefooncel bevat niet veel meer dan een oude zwarte uitgeschakelde telefoon met draaischijf, de koperen toetsen dof en versleten door de jaren van bellen. De telefooncel met de bijnaam Kaze no Denwa, “telefoon van de wind”, werd  in 2010 gebouwd door Itaru Sasaki. Kort nadat hij zijn neef aan kanker had verloren, een paar maanden voor een van de grootste kernrampen sinds Tsjernobyl.

Itaru Sasaki opende de tuin voor het publiek in 2011, na de verwoestende tsunami in de Japanse regio Tōhoku die het leven kostte aan meer dan 20.000 mensen. Sindsdien is het populair gebleven bij zowel de lokale bevolking als toeristen.

“Er zijn veel mensen die geen afscheid hebben kunnen nemen. Er zijn families die wensten dat ze op het einde nog iets hadden kunnen zeggen, als ze hadden geweten dat ze niet meer zouden spreken”

– Itaru Sasaki

Veel van de mensen die de telefooncel gebruiken, zeggen dat het hen helpt hun verlies te verwerken en dat het hen een plek geeft om zich verbonden te voelen met degenen om wie ze rouwen. 

“Het leven is hooguit 100 jaar. Maar de dood is iets dat veel langer duurt, zowel voor degene die gestorven is als ook voor de overlevenden, die een manier moeten vinden om zich verbonden te voelen met de doden. De dood beëindigt het leven niet. Alle mensen die daarna overblijven, zijn nog aan het uitzoeken wat ze ermee aan moeten. Zij hebben een manier nodig om zich verbonden te voelen.”

– Itaru Sasaki

Kunnen mensen communiceren met de doden via een telefoon?

Denk je dat mensen echt met overleden kunnen communiceren via de telefoon? Verbaas je niet. 

Kazuyoshi Sasaki, een overlevende van de tsunami in 2011, bezoekt de telefooncel regelmatig om met zijn vrouw Miwako te spreken, die bij de ramp om het leven kwam.

Hij draait het nummer en blijft staan terwijl hij met zijn vrouw praat via de niet-aangesloten telefoonlijn. Hij begint het gesprek “Het gebeurde allemaal in een oogwenk, ik kan het zelfs nu niet vergeten.”

“Ik zal voor mezelf zorgen,” zei hij, voordat hij ophing. “Ik ben zo blij dat we elkaar ontmoet hebben, dank je. Spreek je snel weer.”

Een oude man uit de stad telefoneerde met de windtelefoon. Zijn vrouw was omgekomen in de tsunami. De man leek eerst nerveus, en nam de telefoon een tijdje niet op. Toen hij dat eindelijk deed, begon hij in de telefoon te praten en hield niet meer op. Hij praatte en praatte, en knikte in de telefooncel alsof hij het antwoord kon horen. Hij was stil en knikte, en lachte, of spotte. Het was niet alleen hij die praatte. Het was niet eenzijdig. Hij had een gesprek.

Na afloop kwam hij naar Itaru’s huis en zei dat hij met zijn vrouw aan de telefoon had gezeten, die maar bleef zeuren over dingen die hij in huis moest doen. Hij huilde. En toen leegde zijn hart het verdriet dat het droeg.

In de telefooncel hangen handgeschreven briefjes van bezoekers, samen met ingelijste gedichten. Een ervan luidt:

“Wie zal je bellen, op de telefoon van de wind? Als je de wind hoort, spreek dan vanuit je hart tot hen. Vertel hen hoe je je voelt, en je gedachten zullen hen bereiken.” 

Video, text and translations © 2019 David Bannon

De voortdurende impact van de windtelefoon

De impact van de telefoon reikt tot alle uithoeken van de wereld. Deze bijzondere telefooncel is de afgelopen jaren bezocht door duizenden mensen van over de hele wereld. Naast mensen die door de aardbeving en tsunami zijn omgekomen, komen ook families die een dierbare hebben verloren door een ziekte, ongeluk of door zelfmoord naar de tuin om na te denken over hun herinneringen aan die persoon.

Onlangs werd Itaru benaderd over het opzetten van soortgelijke telefooncellen in Europa, zodat overlevenden van Covid-19 hun geliefden kunnen bellen die aan het virus zijn overleden.

Momenteel staan er replica’s in Oakland, Californië; Dublin, Ierland; Tahara, Aichi Prefectuur, Japan; Provincetown, Massachusetts; Marshall, North Carolina; Aspen Mountain, Colorado; en misschien het meest recent, Olympia, Washington.

De telefooncel dient als een licht van hoop voor hen en voor anderen in tijden van duisternis.

Nabestaanden moeten rouwen en verder gaan na verlies, maar hun band met de overledenen leeft voor altijd voort. Dankzij deze witte telefooncel in het midden van een vredige tuin, kunnen mensen hun verlies verwerken en kan de band zelf levend blijven.

“De telefoon is niet aangesloten, maar mensen hebben het gevoel dat hun verloren geliefden aan de andere kant van de lijn staan te luisteren. Mensen kunnen veel beter en sneller hun leven weer oppakken wanneer ze hun gevoelens kunnen uiten”

– Itaru Sasaki

Bron: Global Heart


Je kunt ook interesse hebben in:

De inwoners van Fukushima die achter bleven om voor de dieren te zorgen

Met beperkte begraafruimte, winnen boombegrafenissen aan populariteit