Je hart openen – 3 dingen die ik leerde
“I’ve learned that men and women who
are living wholehearted lives
really allow themselves to soften
into joy and happiness. They allow
themselves to experience it.”
Brene Brown
Je hart openen – leven vanuit liefde
”Gaat Jelle nou zweverig lopen doen?” – nee. Nou, misschien een beetje. Het hangt er helemaal vanaf waar je staat in je persoonlijke groei en wat je doelen zijn.
Mijn missie is onze samenleving liefdevoller maken. Dat doe ik door lezers in die richting te helpen via soChicken, de boeken en het Broednest. Maar bovenal doe ik dat door aan mezelf te werken. En dat brengt me als vanzelf op dit pad.
Ik werk aan mezelf door te groeien richting liefde en compassie. Die groei gaat met ups en downs, met periodes van flinke vooruitgang afgewisseld door periodes van consolidatie en kleine terugvallen.
Wanneer je – net als ik – een periode behoorlijk veel mediteert dan begin je vanzelf te groeien richting compassie. En dit gevoel van liefde, kalmte en vertrouwen lijkt zich te centreren in de hartzone.
Liefde laat zich voelen in het hart – dat is uiteraard de reden waarom het orgaan wordt geassocieerd met liefde. En waarom we spreken van ons hart openen.
Wat betekent het om je hart te openen?
Simpel: het houdt in dat je steeds meer gaat leven vanuit die warme plek in je borst, en steeds minder vanuit die drukke plek tussen je oren.
Leven vanuit je hart betekent dat je leeft vanuit compassie, vertrouwen, acceptatie, liefde, blijdschap en overgave. Het betekent dat je steeds beter leert om helemaal jezelf te zijn en dat wat is stap voor stap leert accepteren en omarmen.
Het is omarmen van je intuïtie en je gedachten minder serieus nemen. Het is je schild laten zakken, en jezelf volledig laten zien – precies zoals je bent.
En het is geen simpele opgave. Zeker niet als je gewend bent om je hart te beschermen. Voor de meeste mensen is dit een pad van jaren. Dit is de tijd die we nodig hebben om de laag van verdediging – die we sinds onze jeugd – hebben opgebouwd – af te breken.
Dit afbreken voelt oncomfortabel. Daarom lopen veel mensen er liever voor weg. Toch is het – wat mij betreft – de moeite waard om door te zetten. In dit artikel deel ik drie dingen die ik leerde de afgelopen jaren.
1. Je hart openen is spannend
Mijn eerste reis naar India zette me heel stevig op dit spoor – hoe cliché het ook klinkt. Niet eens zozeer vanwege de diepe wijsheid die zich in deze regio schuilhoudt (hoewel dat later wel een rol ging spelen), maar juist vanwege de compleet overweldigende chaos waar het land bekend om staat.
Met mijn neiging tot perfectionisme en de controle vasthouden realiseerde ik me al snel dat ik voor een dilemma stond: in deze chaos kan ik helemaal niets controleren.
Alle dagen liepen anders dan verwacht, alles voelde stroperig, plannen werden constant aangepast.
Na wat breakdowns – o.a. gevoed door een stevige Delhi-belly en algehele malaise – besefte ik dat er maar één manier was om met dit land om te gaan: acceptatie en overgave.
Dit moment zorgde voor de omschakeling die ik nodig had. Ontspannen, de lol ervan inzien en vertrouwen hebben. Het werd een geweldige reis waarin ik ontzettend veel over mezelf leerde.
We sloten de reis af met een yoga retreat en ik begon steeds meer interesse te krijgen in de wijsheden die verweven zijn in de Indiase cultuur. De Indiërs die wij ontmoetten leken – over het algemeen genomen – echt een andere kijk op het leven te hebben dan de meeste mensen in het Westen. Een visie die is geworteld in verbondenheid en eenheid in plaats van strijd en individualisme.
En nu moet ik zeggen: iedereen ervaart India anders, en jouw ervaring kan compleet verschillen. Maar voor mij betekende deze drie maanden een enorme sprong in mijn persoonlijke groei.
Mijn hart openen betekende controle loslaten, iets wat ik behoorlijk spannend vond. Het betekende mezelf steeds meer overgeven aan het leven en me meer en meer laten meestromen in plaats van alles proberen te controleren.
Het startte ook een proces op van mezelf steeds meer accepteren, meer zelfcompassie beoefenen en mezelf langzaam maar zeker steeds kwetsbaarder opstellen. Stuk voor stuk zaken die voor veel mensen uitdagend en spannend kunnen zijn.
Het voelt spannend om je rationele manier van leven langzaam los te laten en te durven vertrouwen op een andere – meer intuïtieve – insteek. En dat is oké. Met een beetje moed kunnen we onszelf stapje voor stapje uitdagen om steeds een beetje meer los te laten.
2. Je hart openen is soms pijnlijk
Soms lijkt het alsof we de pijn en ellende uit ons leven verzamelen rondom ons hart. We gebruiken deze narigheid als een beschermend schild zodat niemand ons nog pijn kan doen.
Het probleem met het versterken van het fort rondom je hart is natuurlijk dat je er al snel zelf in gevangen komt te zitten. Eerst voelt het veilig – na verloop van tijd blijkt de oplossing pijnlijker dan kwaal.
Wanneer we dan proberen om ons hart te openen, is deze bagage uit het verleden het eerste wat we aantreffen. We komen niet direct in contact met liefde, compassie en blijdschap. We stuiten vooral op heel veel pijn.
Het is logisch dat het ons afschrikt. Het voelt u eenmaal oncomfortabel.
En er is maar één manier om dit puin rond je hart op te ruimen, en dat is door er stukje bij beetje doorheen te werken. Door de pijn te voelen, observeren en los te laten.
Het is alsof je de zolder opruimt en wordt geconfronteerd met een doos vol spullen die je herinneren aan moeilijke tijden. Je kunt de doos weer sluiten en hem opnieuw tien jaar laten staan. Of je confronteert de gevoelens, zoekt de spullen uit, voelt wat er te voelen valt en laat de spullen los.
Je hart openen is een pijnlijk en confronterend proces van doorlopend opschonen en opruimen. Je moet jezelf openstellen voor de pijn en het nog een laatste keer doorvoelen voordat je het los kunt laten.
Soms is dit pijnlijk. Vrijwel altijd is het oncomfortabel. Daarom is het slim om het altijd in kleine stapjes te doen en je hart steeds een beetje verder te openen.
3. Je hart openen is belangrijk
Je doet dit niet alleen voor jezelf. Je hart openen voelt bevrijdend en ontzettend fijn – dat is waar. Maar naast jouw blijdschap is dit de enige weg richting een mooiere samenleving.
Hoe meer mensen leren om hun hart te openen, des te meer ruimte er komt voor compassie, geduld, begrip, liefde, behulpzaamheid, vertrouwen, blijdschap en positiviteit.
Er komt pas vrede in de wereld als een groot deel van ons vrede vindt in zichzelf.
Leren leven vanuit deze plek is een belangrijke transformatie voor jezelf en een essentiële verandering voor de menselijke familie. In een wereld die vastloopt vanwege angst, hyperindividualisme, afstomping en stress is compassie de enige uitweg.
Door in jezelf het werk te verrichten maak je het iets makkelijker voor ons allemaal. Omdat je zelf een tegenhanger wordt van onze opgejaagde samenleving. Maar ook omdat je – met jouw ervaring en inzichten – anderen kunt helpen.
Bron: soChicken
Je kunt ook interesse hebben in:
