Meer zelfcompassie ontwikkelen – praktische tips
“To be beautiful means to be yourself.
You don’t need to be accepted by others.
You need to accept yourself.”
Thich Nhat Hanh
We zijn hard voor onszelf
Ja – we zijn hard voor onszelf. Sterker nog – we zijn harder voor onszelf dan voor andere mensen.
Waarom? Omdat we van onszelf het hele verhaal kennen. We weten wat we denken, we weten precies hoe lui of hoe onaardig we soms kunnen zijn. We zijn perfect op de hoogte van onze eigen valkuilen, mindere kanten, zwakke plekken. En hierdoor vinden we het lastig om onvoorwaardelijke liefde te voelen.
Logisch ook – want onze samenleving leert ons dat liefde en waardering vaak voorwaardelijk zijn. Je moet het verdienen door wenselijke gedrag te vertonen. Wanneer je dat niet doet – dan geen waardering voor jou.
Maar dat is het probleem: we vertonen niet alleen wenselijk gedrag. We zijn niet zo perfect en gepolijst als we zouden willen. We zijn rafelig, vol met eigenzinnigheden en twijfels. Gevuld met gedachten waarvoor we ons schamen, met verlangens die we niet durven delen, met donkere emoties die het daglicht niet mogen zien.
En daarom vinden we het zo lastig om onvoorwaardelijke liefde te voelen voor onszelf. Voor anderen kunnen we het nog wel opbrengen. Want van anderen zien we alleen de buitenkant. Van anderen kunnen we imperfecties prima accepteren. Maar van onszelf – dat is een heel ander verhaal.
Compassie is JUIST onvoorwaardelijk
Dat is dus het hele ding – compassie is onvoorwaardelijk. Altijd.
Het is liefde die zich niet laat belemmeren. Begrip en openheid voor dat wat is, hoe dat er op dit moment ook uitziet.
Je kunt het zo zien:
- Eerst is er tolerantie. Het gevoel van: ”ik heb dit liever niet, maar ik tolereer het.” Dit is het zaadje van zelfacceptatie en het begin van gezond zelfvertrouwen. Je ziet dat je niet perfect bent, en je ziet dat dat soort van prima is.
- Dan is er acceptatie. Dat klinkt meer als: ”ik weet dat ik niet perfect ben, en ik accepteer het.” Acceptatie geeft veel rust en vrijheid, omdat je stopt met het wegduwen van de realiteit. Je bent er nog steeds niet zozeer blij mee, maar je beseft dat het is zoals het is – en dat je niet altijd zoveel te willen hebt.
- Vervolgens is er compassie. Compassie zegt: ”het is zoals het is en ik hou ervan.” Het is een omarmen van de realiteit, ongeacht hoe deze op dit moment is. Je ziet dat het is wat het is en je beseft dat het in dit moment niet anders kan zijn. Je kiest ervoor om het te waarderen voor wat het wél is en er liefde voor te voelen. Onvoorwaardelijk.
Zoals je kunt zien is zelfcompassie niet zo gebruikelijk. De meeste mensen worstelen met het opbrengen van tolerantie voor hun imperfecties. Een grote groep mensen is aanbeland bij zelfacceptatie – een belangrijke mijlpaal.
Zelfcompassie is de natuurlijke, logische en meest wenselijke volgende stap. Want zelfcompassie komt niet alleen. Nee – wanneer het je lukt om zelfcompassie te beoefenen, voel je ook compassie voor de mensen om je heen. Hierdoor wordt jouw leven beter én heb je een enorme liefdevolle invloed op de mensen om je heen.
Want denk er maar eens over na: wanneer ontmoette jij voor het laatst iemand die je onvoorwaardelijk accepteerde? Iemand die niet oordeelt en je volledig neemt zoals je bent? Die niets van je vraagt, niets van je verlangt maar je simpelweg waardeert voor wie en wat je bent?
Precies – dat gebeurt niet zo heel vaak. Maar het mooie is, jij kunt zo’n persoon worden. En hiermee kun je de wereld daadwerkelijk een mooiere plek maken.
Oké – maar hoe dan?
De belangrijkste stap die ik zie is beginnen met mediteren. Liefst iedere dag, al is het maar een paar minuten.
Door te mediteren begin je een natuurlijke afstand te ontwikkelen tussen je waarneming en je gedachten. Hierdoor kun je je gedachten beter observeren en neem je ze minder serieus.
Je leert jezelf beter kennen – en daardoor leer je anderen óók beter kennen. Want hoewel we vanbuiten heel verschillend lijken, zijn we vanbinnen verrassend gelijk. Terwijl je meer begrip en compassie ontwikkelt voor jezelf, ontstaat er automatisch meer compassie voor de mensen om je heen.
Je ziet je gedachten voorbij komen zonder erover te oordelen. Hierdoor begin je te zien dat je al die gedachten ervaart maar dat je niet je gedachten bent. En dat er niets verkeerd is aan het ervaren van ‘imperfecte gedachten’.
Zelfcompassie cultiveer je door te zien hoe je jezelf druk en gek maakt met de verhalen in je hoofd. Gaandeweg begin je er zelfs om te lachen, om al die gekkigheid die er door je hoofd gaat. Onze gedachten zijn vaak verrassend grappig als we er goed naar kijken.
Bron: soChicken
Je kunt ook interesse hebben in:
