Je kent nooit het hele verhaal
(soChikken | Jelle Hermus) Bevrijd jezelf en de mensen om je heen door jezelf aan te leren niet meer voor anderen te denken.
Valse verwachtingen en ongegronde teleurstellingen
“Ik vind dat zij op dat bericht had moeten reageren. Vind het erg vreemd dat ze het niet eens geliked heeft.” Dit hoorde ik laatst iemand zeggen. Het ging over een bericht op Facebook. De één had een openbaar berichtje geplaatst, en de ander vond dat een derde hier op zou moeten reageren. Maar dat gebeurde niet.
Je kunt dit zien als een bewijs dat die persoon zich heeft teruggetrokken uit een vriendschap. Maar dat is slechts één theorie. En niet eens een waarschijnlijke theorie. Misschien was die persoon druk. Misschien heeft die persoon Facebook niet gecheckt. Misschien kwam dit bericht niet langs op haar timeline. Misschien werd ze net gebeld terwijl ze langs het bericht kwam, en is ze vergeten om erop te reageren.
Denken voor anderen is gevaarlijk. En nutteloos. En stressverhogend. En slecht voor de relatie met die persoon. Je kunt niet denken voor iemand anders dan jezelf. En je kunt nooit definitieve conclusies trekken over anderen, vanuit je eigen gedachten.
Dat is een belangrijk inzicht. Want zodra je dit inzicht in de praktijk brengt, merk je dat je veel vrijer wordt. En dat geldt niet alleen voor jou, maar ook voor alle mensen die je normaal gesproken ’lastigvalt’ met je verwachtingen en je theorieën.
Je kent nooit het hele verhaal
Hoe slim je ook denkt te zijn, je kunt niet in iemands hoofd kijken. Je weet nooit wat het hele verhaal is. Wat de motivaties precies zijn. Hoe iemand zich precies voelt.
Iemand verweet mij eens dat ik ’expres’ iets deed, terwijl ik echt geen flauw idee had waar het over ging. De ander dacht te weten hoe mijn gedachtenwereld werkt, en trok daar vervolgens conclusies uit. Dat was een vreemde gewaarwording. En het is bijna onmogelijk om iemand te overtuigen van je ’onschuld’ als de conclusies al op tafel liggen.
Je kent nooit het hele verhaal. Iemand kan tegen je schelden omdat die persoon gewoon ontzettend eenzaam en ongelukkig is, en daardoor niet op zijn best is. Dan kun je zo iemand een eikel vinden, maar er net zo goed compassie voor voelen.
Iemand kan niet reageren op jouw mailtje, en jij krijgt het gevoel dat diegene zich te goed voelt voor jou. Terwijl diegene zich in werkelijkheid ergens voor schaamt, en uit onzekerheid het terugmailen uitstelt.
Iemand kan een zooitje van zijn leven maken, en jij kan diegene bestempelen als ’lui’. Terwijl die persoon van binnen worstelt met heftige emoties waar jij niets vanaf weet.
Het leven is nooit zwart-wit. Mensen zijn nooit simpel. Mensen zijn complex. En hoe graag je ego je er ook van overtuigt dat ’jij wel weet hoe alles zit’, dat doe je niet. Dat doe je bijna nooit.
Stop met het invullen van andermans gedachten
Dus laat het gaan. Houd altijd alle opties open. Denk niet slecht over mensen, ga uit van goede intenties tenzij het tegendeel wordt bewezen. Trek geen conclusies. Kweek geen ongezonde verwachtingen zonder ze duidelijk te communiceren met die persoon.
En denk niet voor anderen. Denk voor jezelf. Werk aan jezelf. Werk om liefdevoller, opener en puurder te worden. Dat is je echte opdracht. Niet om anderen in te vullen. Dat is vooral frustrerende tijdverspilling.
Je zou ook interesse kunnen hebben in:
Hoe perfectionisme groeit in een op prestatiegerichte samenleving
