De wortel van emotionele onderdrukking | Dr Gabor Mate
(Sustainable Human) Wanneer een kind geboren wordt, heeft het twee behoeften. De eerste behoefte is gehechtheid. En gehechtheid is contact, verbinding, liefde.
Overleven zonder gehechtheid?
Zonder dat overleeft een mensenkind niet. Zelfs een vogelkind overleeft niet. De babyvogel moet gehecht zijn aan de ouder. De ouders moeten gehecht zijn aan de baby. Anders overleeft het kind gewoon niet. Zoogdieren nog meer en vooral de mens, want wij zijn het minst ontwikkeld, het minst volwassen, met de minst ontwikkelde hersenen, en het meest afhankelijk voor de langste periode van alle schepselen.
Waarom leren zoveel mensen hun emoties te onderdrukken?
Onze gehechtheidsbehoeften zijn dus enorm. En ze blijven ons hele leven lang belangrijk, omdat we gehechtheid nodig hebben om samenlevingen, sociale groepen te vormen, zonder welke we niet overleven. Hechting is dus een enorme behoefte – aansluiting vinden, erbij horen, geliefd zijn. Dat is gewoon een menselijke basisbehoefte.
Maar we hebben ook een andere behoefte en dat is die aan authenticiteit. Authenticiteit is het vermogen te weten wat je voelt, in contact te zijn met ons lichaam, en te kunnen uitdrukken wie we zijn en te manifesteren wie we zijn in onze activiteiten en in onze relaties. Waarom? Nou, denk aan een mens in de evolutionaire periode die niet in contact staat met zijn lichaam en zijn onderbuikgevoelens. Hoe lang overleven zij in het wild? Dus authenticiteit is een andere grote overlevingsbehoefte.
Behoefte aan authenticiteit
Maar wat gebeurt er met een kind waarbij de hechtingsbehoefte niet verenigbaar is met de behoefte aan authenticiteit? Met andere woorden, als ik authentiek ben, zullen mijn ouders me afwijzen. Als ik voel wat ik voel en uitdruk wat ik voel en aandring op mijn eigen waarheid, kunnen mijn ouders dat niet aan.
En ouders geven die boodschappen onbewust de hele tijd door. Niet omdat het hun bedoeling is, niet omdat ze niet van het kind houden, maar omdat ze zelf onderdrukt zijn, of getraumatiseerd, of gekwetst, of gestrest.
Wat doet een kind daarmee? Wel, als ik mijn gehechtheid opgeef omwille van de authenticiteit, verlies ik mijn relaties waarvan mijn leven afhangt. Daarom is er geen vraag. Wat onderdrukt wordt is onze authenticiteit, onze emoties.
De wortel van emotionele onderdrukking
En dan worden we 35, 40 en weten we niet meer wie we zijn. Iemand vraagt ons, “wat voel je?” En je zegt, “Ik heb geen idee.” En hoe vaak hebben we niet de ervaring gehad van een sterk onderbuikgevoel en het negeren ervan. We negeren het en komen in de problemen.
Dat vertelt ons wat er gebeurd is. Op een gegeven moment kwamen we erachter dat het te duur was voor onze gehechtheidsrelaties om in contact te staan met onze onderbuikgevoelens. Dus dan wordt het niet onze eerste maar onze tweede natuur om het contact met onszelf te verliezen en onze onderbuikgevoelens te onderdrukken. En dan betalen we later de prijs in de vorm van verslaving, geestesziekten, of allerlei lichamelijke ziekten. Maar het begon allemaal met dit tragische conflict waar kinderen nooit mee geconfronteerd zouden mogen worden, maar dat voortdurend speelt tussen authenticiteit enerzijds en gehechtheid anderzijds.
Bron: Sustainable Human
Je kunt ook interesse hebben in:
