Rustig omgaan met tegenslagen – zo doe ik het
“Happiness can exist only in acceptance.”
George Orwell
Het leven is niet altijd dolle pret
Nee – dat kan gewoon niet. En eerlijk gezegd is dat ook niet mijn doel. Weet je – ik doe wat ik kan om de kans op toekomstige ellende te verkleinen, en meer kan ik niet doen.
Door gezond te leven verklein ik de kans op allerlei gezondheidsklachten, maar het is niet uitgesloten dat ik toch klachten krijg. Door op mijn uitgaven te letten en geld te sparen verklein ik de kans op financiële problemen, maar toch blijft er een kans op problemen.
En door aan mezelf te werken kan ik mijn mentale veerkracht vergroten, waardoor ik steeds grotere tegenslagen steeds makkelijker kan verwerken. Maar er zijn nog altijd dingen waar ik totaal niet op voorbereid zou zijn.
Punt is – voorkomen is beter dan genezen. En er zijn een hoop dingen die je kunt doen om tegenslagen te voorkomen. Dat is voornamelijk waar mijn energie en aandacht naartoe gaat, en het is de reden dat mijn leven aan de buitenkant zo leuk en eenvoudig lijkt.
Maar zoals gezegd, je kunt niet alles voorkomen. Ellende gebeurt, hoe dan ook. Dit is hoe ik er meestal mee omga.
1. Accepteren dat de realiteit is veranderd
Het ene moment is alles goed, het volgende moment staat je leven op zijn kop. Dat is hoe het soms kan lopen. Hoe sneller het me lukt om de nieuwe realiteit te accepteren, des te makkelijker alles wordt. En dit lukt me steeds sneller.
Als er iets ‘onwenselijks’ gebeurt in mijn leven, houd ik me niet meer bezig met alle andere scenario’s. Ik laat me niet meeslepen met gedachten als: ”het had anders moeten lopen, dit had niet mogen gebeuren, ik wil dit niet etc.”
Nee. Ik zie de nieuwe realiteit en accepteer deze meestal vrij snel. Dat is fijn, want het neemt direct een heleboel drama weg. Want ik kan eindeloos bakkeleien over hoe het eigenlijk anders had moeten zijn – maar het is niet anders. Dus blijkbaar moest het niet anders zijn, maar moest het precies zo zijn. Anders was het wel anders geweest.
Ik leef in ieder moment in slechts één versie van de realiteit. En die versie is zoals hij is. Of ik me daar nu tegen verzet of het accepteer. Verzetten voelt eenvoudiger, maar leidt uiteindelijk vooral tot frustratie en stress. Acceptatie vergt wat oefening, maar levert uiteindelijk vooral rust en duidelijkheid op.
Dus dat is wat er eerst gebeurt: ik accepteer de nieuwe realiteit en zie deze als het nieuwe uitgangspunt. Dat wil overigens niet zeggen dat ik hier niets bij voel. Soms moet ik ook het ‘verlies’ van de oude realiteit verwerken. Ook als je de nieuwe situatie kunt accepteren kun je tranen ervaren.
2. Wat is nu het meest belangrijk?
Als ik word geconfronteerd met een onverwachte tegenslag, doe ik mijn best om (nadat ik de situatie geaccepteerd heb) te bepalen wat nu het meest belangrijk is. Prioriteiten kunnen wijzigen in een ogenblik.
Het ene moment denk ik dat het onwijs belangrijk is om mijn werktaken af te ronden, het volgende moment zie ik dat het belangrijker is om naar het ziekenhuis te rijden.
Door me steeds af te vragen ”wat is nu belangrijk, wat is essentieel?” maak ik het leven eenvoudiger voor mezelf. Want soms lopen er allerlei zaken door elkaar, maar ik heb maar twee handen en ben erg slecht in multi-tasken. Dus er moeten keuzes worden gemaakt.
Er is altijd maar één ding het meest belangrijk. Dus ik probeer dat te vinden, en daar mijn aandacht op te vestigen.
Toen Jake onlangs in het ziekenhuis belandde op de dag van mijn boekpresentatie was dit heel duidelijk. Eerst was het vooral belangrijk om Jake op de juiste plek te krijgen, toen om duidelijkheid te krijgen en hem onder behandeling te krijgen. Toen dat allemaal geregeld was moest ik kiezen wat ik ging doen met de presentatie én moesten er spullen geregeld worden.
Die duidelijkheid zorgt ervoor dat ik dingen één voor één kan oppakken, zodat ik snel vooruit kan werken om de situatie te stabiliseren.
3. Wat is de volgende kleine stap?
Er is altijd iets wat je kunt doen om een situatie minder ellendig te maken. Al is het maar een paar keer diep ademhalen. Maar vaak zijn er ook een hoop praktische zaken te regelen, en soms kan het overweldigend zijn.
Ik vraag mezelf af: wat is een kleine stap die ik nu kan zetten om de situatie beter te maken?
Dit blijf ik doen, tot de situatie weer stabiel is.
Stel dat je arbeidscontract onverwachts niet verlengd wordt. Je vindt het moeilijk, maar je accepteert de situatie. Je weet wat nu het meest belangrijk is (solliciteren). Wat is nu een kleine stap die je kunt zetten?
- Je financiële situatie onderzoeken en uitkeringen aanvragen.
- Onderzoeken hoeveel tijd je hebt met je uitkering en spaarbuffer.
- Je CV opzoeken en bijwerken.
- Een profiel aanmaken op een vacature site.
- Je netwerk inventariseren.
- etc.
De situatie stabiliseren vereist een heleboel kleine stappen. En je kunt nu de eerste stap zetten om de situatie beter te maken.
Door steeds te denken in kleine stappen zorg ik ervoor dat ik niet overweldigd raak en moeiteloos in beweging blijf. Hierdoor lukt het me vaak om de situatie vrij snel weer in rustige wateren te krijgen.
Dat wil niet zeggen dat de tegenslag geen negatieve impact heeft of dat alles weer bij het oude is. Het wil wel zeggen dat ik weer grip heb op deze nieuwe situatie, en stappen zet om de boel te brengen naar een plek die me blij maakt.
We hebben geen volledige controle
Tegenslagen gebeuren, bij ons allemaal. Al is het maar omdat we vroeg of laat dierbaren zullen verliezen of zelf gezondheidskwalen krijgen.
Het leven zit niet altijd mee, en dat hoeft ook niet. We kunnen werken om de kans op goede uitkomsten te vergroten. En daarnaast kunnen we onze veerkracht vergroten, zodat we ons niet laten meeslepen door het drama in ons hoofd maar rustig kunnen accepteren en kunnen doen wat moet gebeuren.
Bron: soChicken
Je kunt ook interesse hebben in:
