De grote boze wolf is meer prooi dan roofdier
(Global Heart | Esther Haasnoot) Ter verdediging van de wolf: de wolf is meer prooi dan roofdier in een door mensen gedomineerde wereld.
Terugkeer van wolven naar oorspronkelijke leefgebieden
Europa herbergt vandaag 17.000 beren, 11.000 wolven en 9.000 lynxen. Wolven verspreiden zich in Frankrijk en Duitsland en in Nederland en Denemarken.
Re-wildernis kan een belangrijke rol spelen in de bescherming van de aarde. Het brengt de natuur terug naar de manier waarop het was voordat de mens de natuurlijke koers veranderde. Zo kunnen wolven ons helpen een deel van de schade die we hebben toegebracht aan de aarde te herstellen. Door het ecologisch evenwicht te herstellen in gebieden waar herten, ongecontroleerd in aantal door een gebrek aan natuurlijke roofdieren, het inheemse plantenleven decimeren.
De oorlog tussen mens en dier
Het zou zeer misleidend zijn om de terugkeer van roofdieren idealistisch weer te geven. Elke verandering, of het nu ecologisch, sociaal of economisch is, verstoort de huidige werkwijzen, vereist aanpassingen en stuit tegen felle weerstand.
Wolven keren terug naar hun vroegere leefgebieden in Europa en Noord-Amerika, en doen een eeuwenoude oorlog herleven met mensen over land, jachtmogelijkheden en vee. Hoewel hij in veel gebieden wordt beschermd, vecht hij tegen een verloren strijd. In de oorlog tegen deze dieren hebben wij een dodelijker middel dan geweren, vallen en vergif verworven: namelijk, de menselijke verbeelding.
De collectieve psyche en de menselijke verbeelding
We kunnen wolven mysterieus, majestueus en mooi vinden. En toch, loerende in onze collectieve psyche is de nachtmerrie de grote boze wolf die we zo goed leerden kennen als kinderen. Een beeld dat vaak bij ons blijft tot in de volwassenheid.
Rationeel gezien weten we uit wetenschappelijk bewijs dat wolven een zeer kleine bedreiging voor de mens vormen. Ze hebben eerder de neiging ons te vermijden. Maar het is alsof een oerangst voor wolven eenvoudig in het menselijk DNA is ingebouwd. Waarschijnlijk door overlevering van verhalen. Want wie kent nu niet het verhaal van roodkapje en de grote boze wolf?
Sommige mensen profiteren van de angst
Het is gemakkelijk voor degenen die antiwolf zijn om te profiteren van deze angst om de oorlog tussen de soorten te bestendigen. Gebruikmakend van de illustratie van de wolf als een bloeddorstige, onbeheersbare moordenaar, proberen ze anderen ervan te overtuigen dat wolven en mensen niet naast elkaar kunnen bestaan, vooral waar het gaat om landbouw. Deze mensen gedragen zich alsof wolven “onze” ruimten zouden moeten respecteren. Dat ze de gebieden die zij niet mogen betreden zouden moeten herkennen.
Maar wolven weten niets over de denkbeeldige grenzen tussen landen, staten, bewoond en onbewoond land, “beschaving” en “wildernis”. Ze weten niet welke gebieden zijn aangewezen voor hun gebruik en bescherming en welke niet.
Ze weten niet dat als ze buiten deze grenzen stappen “verkeerd” is. Ook weten ze niet dat het jagen op schapen een overtreding is die vaak met de dood bestraft wordt. Ze proberen gewoon te eten, wat veel moeilijker is dan vaak wordt gedacht: minder dan 20% van de wolvenjachten is succesvol. Kunnen we ze echt de schuld geven van het proberen een makkelijke maaltijd te krijgen?
Coëxistentie tussen mensen en dieren
Er is geen wondermiddel om roofdieren te behouden en te beheren. Europa is een heel divers continent en het smeden van een nieuwe relatie met roofdieren – een die niet langer gebaseerd is op haat of liefde maar in plaats daarvan op coëxistentie – vereist het kijken, leren en zich aanpassen aan een nieuwe situatie. Specifieke en op maat gemaakte benaderingen zijn nodig om een coëxistentie tussen mensen en roofdieren te helpen verzekeren.
Voordat we naast de wolf kunnen leven, moeten onze perceptie met betrekking tot de grote boze wolf veranderen.
Wolven zijn niet slecht, het zijn dieren die proberen te overleven in een wereld waar ze steeds minder welkom zijn. Wolven zijn net zo bang voor ons als wij voor hen, en met goede reden. In de ogen van de wolf zijn wij de roofdieren. We plunderen hun voorraadkast wanneer we jagen en verdringen de wolven van hun grondgebied. We verscheuren hun families en vermoorden hun pasgeboren welpen in hun holen. Terwijl de mens-wolvenoorlog voortwoekert, moeten we misschien de mogelijkheid overwegen dat de grote boze wolf niet bestaat, maar de grote boze mens wel.
Bron: Global Heart
Je kunt ook interesse hebben in:
2018 was een goed jaar voor dierenrechten -11 van de grootste overwinningen
