Vluchtelingen in West-Java hebben geen toegang tot onderwijs en hebben hun eigen school opgericht
(Global Voices) In de Indonesische provincie West-Java heeft een groep vluchtelingen het Refugee Learning Center (RLC) opgericht om mede-vluchtelingen scholing en empowerment te bieden.
Volgens VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR zijn er in Indonesië 14.405 vluchtelingen waarvan velen al jarenlang zonder permanente verblijfsstatus in het land verblijven. Vluchtelingen hebben in Indonesië geen toegang tot onderwijs en mogen niet werken. Hun situatie wordt bovendien verslechterd door gecompliceerde hervestigingsprocedures, gebrek aan plaatselijke overheidssteun en inadequate huisvesting in het land.
Indonesië heeft het Vluchtelingenverdrag dat in 1951 werd opgesteld niet ondertekend en pas in 2016 een wet aangenomen ter bescherming van vluchtelingen.
De schrijfster Juke Carolina sprak met Zakareia Shadkaam, manager van het RLC, over wat ze doen om de omstandigheden van vluchtelingen te verbeteren.
Juke Carolina (JC): Kun je ons iets vertellen over de geschiedenis van het RLC?
Zakareia Shadkaam (ZS): Het RLC is in september 2015 door vluchtelingen opgericht om andere vluchtelingen scholing te bieden, omdat ze in Indonesië geen recht hebben op onderwijs (basis en voortgezet onderwijs of universiteit). Het centrum wordt bestuurd door een groep vrijwilligers die zich inzet voor vluchtelingen die iets voor de gemeenschap willen betekenen. In onze visie realiseren wij een ‘diverse en opgeleide vluchtelingengemeenschap die in staat is om het heft in eigen handen te nemen en de regie over zichzelf te behouden’. Om onze doelen te bereiken bieden we vluchtelingen een opleiding en bereiden ze voor op hun toekomst. We faciliteren communicatie en samenwerking tussen verschillende groepen van mensen en culturen. We bieden de vluchtelingengemeenschap betekenisvolle betrokkenheid en versterken de competenties van vrijwilligers.
JC: Je zei dat het project wordt geleid door vrijwilligers. Kun je daar wat meer over vertellen?
ZH: De vrijwilligers [van het opleidingscentrum] zijn allemaal vluchtelingen afkomstig uit verschillende landen. We hebben vrijwilligers uit Afghanistan, Pakistan en Iran. Ook andere vrijwilligers zijn welkom om bij ons te komen werken. Vrijwilligers bepalen zelf hoe lang ze zich willen inzetten voor ons opleidingscentrum. Sommigen werken hier al meer dan drie jaar (ik ben sinds juni 2016 als vrijwilliger werkzaam bij het RLC). We hebben op dit moment meer dan 30 vrijwilligers (2 zaalvoetbaltrainers, 24 docenten en 8 bestuursleden) die lesgeven aan 280 studenten: 180 kinderen in de ochtend en 100 volwassenen in de middag. ‘s Ochtends krijgen de kinderen lessen Engels, wiskunde, wetenschap en maatschappijleer en ‘s middags worden er lessen Engels en Bahasa Indonesia aan volwassen studenten gegeven.
We hebben veel alleenstaande vluchtelingenkinderen die hier zonder begeleiding van ouders zijn gekomen ten gevolge van moeilijkheden in hun land van herkomst.
Zakareia Shadkaam vertelde ook dat het RLC studentenvertegenwoordigers heeft die door medestudenten zijn gekozen. Een van hun taken is om medestudenten aan het begin van de les en tijdens pauzes te helpen.
De 28-jarige Asad Mohsini uit Afghanistan studeert aan het RLC. Het is zijn droom om zijn opleiding af te maken en op een dag een succesvol zakenman te zijn. Foto: RLC. Gebruikt met toestemming.
JC: Hoe wordt jullie werk gefinancierd? Moeten de studenten studiegeld betalen? Krijgen jullie steun van de plaatselijke overheid of internationale organisaties zoals de VN?
ZH: We zijn niet zelfvoorzienend. Twee keer per jaar zamelen we online geld in via crowdfunding. We kunnen geen ander soort sponsoring aanvragen omdat we helaas niet officieel kunnen worden geregistreerd in Indonesië. Wij ontvangen een symbolisch bedrag van de studenten waarmee we nog niet eens de helft van de huur kunnen betalen. We krijgen geen enkele vorm van financiële steun van overheden of internationale organisaties.
Vluchtelingen hebben in de binnenlandse of buitenlandse politiek van Indonesië nooit een centrale rol gespeeld. In 2018 verklaarde Yasonna Laoly, de Indonesische minister voor Mensenrechten, dat vluchtelingen een te zware belasting voor de overheid vormen.
Hoewel Indonesië voor vluchtelingen geen populaire bestemming is, is het dankzij zijn geografische ligging een geliefde tijdelijke bestemming voor degenen die zich in Australië willen vestigen.
Veel vluchtelingenkampen in Indonesië zijn overvol wat heeft geleid tot mensenrechtenschendingen en gevallen van vluchtelingen die zelfmoord hebben gepleegd.
Bron: Global Voices
Je kunt ook interesse hebben in:
