De vrouw en de wolven: een Dakota legende
(Global Heart) Deze Dakota legende gaat over het effect van liefde en liefdeloosheid op een leven. Gebrek aan genegenheid kan ons passief maken over ons lot, terwijl liefde ons sterk en zelfverzekerd maakt.
Het verhaal van de verdwenen echtgenote
Deze oude Dakota legende vertelt het verhaal van een mooie jonge vrouw die in een indianendorp woonde. Haar buren hadden geen respect voor haar. Ze was snel bang en gehoorzaamde iedereen zonder vragen te stellen in de hoop hun respect te verdienen.
Maar op een dag sprak een jonge man uit haar stam haar vriendelijk aan. Ze was meteen onder de indruk van deze vriendelijke bejegening omdat ze dit nog nooit eerder had meegemaakt. Ook was ze geïnteresseerd in de jongeman. Beetje bij beetje werden ze verliefd en uiteindelijk vroeg hij haar ten huwelijk. De vader van de jonge vrouw schonk weinig aandacht aan het verzoek en keurde hun verbintenis goed zonder er veel bij na te denken.
Mooie woorden maar losse handjes
De jongeman beloofde haar altijd met vriendelijkheid en respect te behandelen. Ook beloofde hij dat hij de rest van zijn leven van haar zou houden en haar gelukkig zou maken. Echter, kort nadat ze getrouwd waren, begon de jongeman zijn kersverse vrouw te mishandelen. Volgens de legende vernederde en sloeg hij haar. Maar niemand van de stam greep in om te helpen, dus besloot ze weg te lopen en zichzelf te bevrijden van haar trieste leven.
“Wanneer je iets hervindt of ontdekt dat je ziel voedt en vreugde brengt, geef dan genoeg om jezelf om er ruimte voor te maken in je leven.”
De ontmoeting met een wolvenleider
De jonge vrouw trok door velden en bossen. Omdat ze zo ver mogelijk bij haar man vandaan wilde zijn voordat hij haar afwezigheid opmerkte en naar haar op zoek ging. Ze liep meerdere dagen en nachten tot ze van uitputting in elkaar zakte op een afgelegen plek.
Ze dommelde in slaap. Plotseling hoorde ze een geluid en werd wakker. Recht voor haar stond de gevreesde wolvenleider. Ze kende deze wolf wel; mensen zeiden dat hij wild en wreed was. Maar de roedelleider keek haar liefdevol aan en kwam toen langzaam dichterbij. En hij vertelde haar dat ze bij zijn roedel kon wonen als ze dat wilde.
Het meisje aarzelde in het begin, maar haar hart zei dat ze de wolvenleider kon vertrouwen. Dus besloot ze hem te volgen naar de plek waar de rest van de wolven stonden te wachten. Zij ontvingen haar met vriendelijkheid en respect. Volgens de legende had nog nooit iemand haar zo goed behandeld.
De kracht van liefde
Volgens de Dakota legende vroeg de wolvenleider haar wat ze het liefste at. Ze antwoordde dat haar lievelingseten buffels waren. Dus stuurde de wolvenleider de andere wolven op jacht naar buffels zodat ze buffelvlees kon eten. Enkele uren later brachten de wolven veel voedsel mee terug.
Toen vroeg de leider van de wolvenroedel haar hoe ze het vlees at. Daarop antwoordde ze dat ze het vlees kookte. Vervolgens gingen alle wolven op zoek naar de dingen die ze nodig had om het vlees te koken en kwamen terug met het keukengerei dat ze nodig had.
Stukje bij beetje hield de jonge vrouw op bang en onzeker te zijn. Omdat de wolven haar met respect en genegenheid behandelden, leerde ze van zichzelf te houden en zichzelf te respecteren. Ze voelde zich thuis en werd een volwaardig lid van de roedel.
Op een dag sprak de wolvenleider weer met haar. En hij vertelde haar dat de mensen zich klaarmaakten om op buffels te gaan jagen. Hij zei dat als de wolvenroedel hen in de weg zou lopen, de mensen hen zeker zouden doden. Volgens de Dakota legende vroeg de wolvenleider de jonge vrouw om hulp om het gevaar te vermijden.
De waarde van dankbaarheid
De jonge vrouw besefte dat ze namens de wolven moest ingrijpen bij de mensen. Bij zonsopgang werd ze wakker en keerde terug naar haar oorspronkelijke stam. Ze bereikte de top van een heuvel en zag een groep jagers die achter de buffels aanzaten. Ook zij zagen haar en kwamen dichterbij. Een van de mannen herkende haar onmiddellijk en informeerden de anderen.
Ze was meer dan een jaar weg geweest. De ouders van de jonge vrouw waren blij met het nieuws. Ze hadden hun dochter gemist. Pas nadat ze haar kwijt waren, beseften ze hoeveel ze van haar hielden.
De jonge vrouw vroeg de stam om de wolven te sparen tijdens de jacht. Ze vertelde hen wat de wolven voor haar hadden gedaan. Ook vroeg ze de jagers om de wolven een deel van de premie van de jacht te geven. Dat deden ze.
Volgens de legende keerden de krijgers na een aantal dagen jagen terug met een deel van wat ze hadden gedood. Daarna klom de jonge vrouw naar de top van de heuvel en huilde, precies als een echte wolf. Toen ze klaar was, liep ze weg van het vlees. En toen kwamen er duizenden wolven om het voedsel op te eten dat de mensen voor hen hadden achtergelaten. Het meisje keerde terug naar huis en iedereen zag dat ze niet langer het bange meisje was dat ze ooit hadden gekend.
Bron: Global Heart
Je zou ook interesse kunnen hebben in:
