Italiaanse visser gebruikt onderwaterbeelden om trawlvisserij te stoppen

(Global Heart | Esther Haasnoot) Eind jaren tachtig begon de Italiaanse visser Paolo Fanciulli de onmiskenbare tekenen van illegale trawlvisserij op te merken. De zeebodem werd onvruchtbaar en de visstand liep snel terug. Omdat de bestaansmiddelen op het spel stonden, voelde Paolo zich genoodzaakt in actie te komen.

Italiaanse visser gebruikt onderwaterbeelden om trawlvisserij te stoppen

De Italiaanse visser Paolo Fanciulli vaart dagelijks langs de ruige kust van de Maremma op zoek naar harder en zeebrasem. Hij vist al meer dan 40 jaar in deze zeehabitats in de buurt van Toscane, maar dit gebied en zijn levensonderhoud werden tot voor kort bedreigd. 

De moeilijkheden ontstonden vanwege illegale trawlvisserij, waarbij enorme netten door het water worden gesleept om grote hoeveelheden vis te vangen. Want deze methode put het zeeleven in grote mate uit en beschadigt bovendien de zeebodem in ondiepere gebieden zoals Maremma. Het zeegras en andere zeegrasvegetatie die het ecosysteem voeden, worden door deze methode compleet verwoest.

Het leven van de zee begint met de Posidonia

Een belangrijke hoofdplant die door de sleepnetvisserij is vernietigd, is Posidonia, ook bekend als Neptunusgras. De onderwaterweiden van Posidonia fungeren niet alleen als kraamkamers voor zeeleven zoals kreeften en zeebrasems, maar ze absorberen ook 15 keer zoveel CO2 per jaar als een gelijkwaardig gebied van het Amazone regenwoud.

Helaas zijn veel meer gebieden, zoals de kustlijn van de Maremma, overgeleverd aan de genade van de trawlers.

Een visser wordt activist

Eind jaren tachtig begon Paolo de onmiskenbare tekenen van illegale sleepvisserij op te merken. De zeebodem werd onvruchtbaar en de visstand liep snel terug. De trawlers gebruiken zware, verzwaarde netten die ze over de zeebodem slepen, waarbij ze planten en zeeleven wegrukken. Het is als een jager die een wild zwijn wil vangen en het bos platbrandt om het te krijgen. Omdat de bestaansmiddelen op het spel stonden, voelde hij zich genoodzaakt in actie te komen.

“Ze verwoesten de zee en mijn manier van leven. Als de zee sterft, sterft de visser ook. Je kunt niet alleen nemen, je moet ook geven.”

Verzonken beelden op verschillende kustlocaties 

In 2006 besloot Paolo samen te werken met de lokale autoriteiten om betonnen bolders in zee te plaatsen. Ze schrikken illegale trawlvisserij af omdat ze de netten verstrikken. Als de trawlers de netten niet loslaten, kunnen hun boten zinken. De blokken waren te verspreid om de netten van de vissers te kunnen vangen, maar ze brachten Paolo op een idee: “Ik besloot kunst te gebruiken om ze tegen te houden.” en  “schoonheid met schoonheid verdedigen.” En zo werd de de non-profit Casa dei Pesci, ‘Huis van de Vis’, sculpturenpark geboren.  Paolo nam contact op met Franco Barattini, president van de steengroeve waar Michelangelo zijn marmer vandaan haalde, om een paar blokken te vragen. Barattini doneerde er 100. Bijna de helft van die blokken zijn nu tot beelden gehouwen en op de zeebodem neergelaten. 

Paolo’s beeldenpark dient zijn voornaamste doel. De illegale trawlvisserij in het gebied is volledig stopgezet. De kunstwerken hebben ook het zeeleven terug naar de wateren gebracht. 

Sculpturen onder de zee

Langs een stuk van de Toscaanse kust in de buurt van het stadje Talamone liggen nu reusachtige stenen sculpturen op de zeebodem. De kunstwerken zijn gemaakt van Carrara-marmer, hetzelfde materiaal dat de renaissancemeester Michelangelo verkoos, en zijn nu al dik bedekt met algen. Onder de sculpturen bevindt zich het monumentale hoofd van de Treurende Wachter van de Britse kunstenares Emily Young en de Ittico Obelisco van Massimo Catalani, die eruit ziet als het overblijfsel van een oude ondergedompelde stad.

Kunst brengt leven terug in de zee

Sinds ze de sculpturen hebben laten zinken, is Posidonia weer gaan groeien. In totaal rusten er nu 39 beelden op de zeebodem, en aan 12 andere wordt momenteel nog gewerkt. De 39 beelden zijn bedekt met algen en er zijn zelfs kreeften en schildpadden teruggekeerd naar de wateren nu er niet meer met sleepnetten wordt gevist, en ook de populatie zeebrasem en harder is weer toegenomen.

Natuurbeschermers en kunstenaars over de hele wereld gebruiken onderwaterkunst zoals deze Italiaanse sculpturen om het leven in zee in stand te houden en te herstellen. Het onderwatermuseum is ook toegankelijk voor bezoekers die kunnen deelnemen aan een duik- of snorkeltour of zelf een tour kunnen organiseren.

“Met het Huis van de Vis hebben we een culturele attractie gecreëerd, beschermen we de zee en helpen we de herpopulatie. “

Paolo’s plaatselijke baai is nu veilig, maar hij heeft de ambitie om de operatie verder langs de kust uit te breiden. Aangezien de illegale trawlvisserij nog steeds welig tiert in gebieden verder langs de kustlijn, is het zijn bedoeling om het ‘huis van de vis’ te blijven uitbreiden. “De mens vernietigt nog steeds de zeeën,” zegt hij. “En mijn missie gaat door.”

Bron: Global Heart

Je zou ook interesse kunnen hebben in:

Ondergedomplelde sculpturen in het onderwatermuseum van het Great barrier reef

Deze prachtige onderwater sculpturen helpen bij het herbouwen van koraalriffen