Zeven mijl in de moccassins van de ander
(Earth Matters | Dick Nijssen) Er hangt bij ons een Indiaanse wijsheidsspreuk in de gang: oordeel niet voordat je zeven mijl in de moccassins van de ander hebt gelopen. Hoe gemakkelijk is het niet om te oordelen over anderen? En hoe lastig is het niet om je in de belevingswereld van een ander te verplaatsen waardoor je kunt begrijpen waarom die ander doet zoals die doet.
Stap eens in de moccassins van de ander
Ik werd mij daar weer bewust van door een artikel in de krant. Dat ging over een Amerikaanse vrouw die een boek geschreven heeft over haar leven in armoede, een lot wat zij deelt met miljoenen andere Amerikanen. Ze beschrijft hoe ze, omdat ze haar studie niet heeft afgemaakt, alleen maar slecht betaalde banen kan vinden. Het minimum loon in de VS is zo laag dat ze twee banen naast elkaar moet hebben om het hoofd financieel boven water kan houden.
Daardoor is ze constant doodmoe. Elke financiële tegenvaller is een ramp in haar situatie. In haar baan als serveerster behandelen mensen haar soms honds. Wat doe je als je doodmoe bent, geen kwaliteit van leven hebt en te weinig geld? Juist dan grijp je, in zo’n uitzichtloze situatie, naar een sigaret om je even wat beter te voelen, je leeft van junkfood en je doet dingen die je beter niet kunt doen om maar even te ontsnappen aan je uitzichtloze situatie.
Diezelfde dag las ik dat Warren Buffett, een van de rijkste miljardairs van de VS, beweert dat iedereen met een startkapitaal van veertig dollar miljonair kan worden. Hij kan je vertellen hoe je dat moet doen. Dat doet mij denken aan mensen die ooit genezen zijn van kanker door iets wat ze wel of niet deden of wel of niet aten en dan een boek schrijven over hoe hun methode iedereen van kanker kan genezen.
De werkelijkheid is nooit zo simpel. We hebben de koers van ons leven maar in zeer betrekkelijke mate in eigen hand. Vrijwel iedereen is aanhanger van de heilige mythe van de vrije wil. Maar als je goed kijkt zie je dat we in veel grotere mate geleefd worden door hoe we geconditioneerd zijn vanaf onze prilste kindertijd en met name door de maatschappij waarin we leven met zijn heersende overtuigingen. Zo kan ik mij altijd nog verbazen hoe veel arme Amerikanen stemmen op een partij waarvan het bewezen is dat die hun belangen niet dient.
Als er al een vrije wil is dat is die toch wel heel beperkt. Wanneer ik naar mijn eigen leven kijk, dan probeer ik bewust en gezond te leven. Toch eet of drink ik regelmatig weer eens iets waarvan ik weet dat ik dat met mijn gebrekkige spijsvertering beter niet kan doen. En toch doe ik het! Ook al weegt het kortstondig genot totaal niet op tegen de urenlange gevolgen daarvan. Het houdt mij in ieder geval nederig in mijn oordelen naar anderen. Ik zie dat ik in wezen niet veel anders ben dan degenen waarover ik neig te oordelen. Zitten we niet allemaal in dit zelfde schuitje? Iedereen roeit met de riemen die die heeft meegekregen, en daar mankeert altijd wel wat aan! Later we daarom met mededogen naar onszelf en elkaar kijken!
Bron: Earth Matters
Je kunt ook interesse hebben in:
