Het effect van neurotoxinen uit amalgaamvullingen

(Health Bytes) De aanvaardbare dagelijkse hoeveelheid kwik is door de Wereldgezondheidsorganisatie WHO vastgesteld op 43 microgram bij 70 kilogram lichaamsgewicht. Deze norm kan gemakkelijk worden overschreden bij dragers van amalgaamvullingen. 

Wat doet het vrijkomende kwik in het lichaam?

Elke keer dat een persoon kauwt, de tandarts bezoekt of warme thee of koffie drinkt komen tot tenminste 1,5 uur na elke stimulus giftige kwikdampen vrij. Dit gas is reukloos, kleurloos en smaakloos.

Mensen met amalgaamvullingen worden continu blootgesteld aan kwik. Kwik dringt gemakkelijk door celmembranen, de bloed-hersenbarrière en beïnvloedt het zenuwstelsel. Daar kan kwik psychische schade veroorzaken en kan het leiden tot neurologische en immunologische aandoeningen.

Amalgaam is de nummer één bron van blootstelling aan kwik. Een enkele amalgaamvulling staat gelijk aan 15 microgram kwik per dag. De gemiddelde mens heeft acht amalgaamvullingen en absorbeert dus zo’n 120 microgram kwik per dag.

Ter vergelijking leidt het eten van schaal- en schelpdieren die zijn verontreinigd met kwik tot 2,3 microgram per dag. Toch is dat reden genoeg geweest voor wetenschappers om wereldwijd alarm te slaan.

Slechts weinig mensen zijn zich bewust van het feit dat amalgaam een legering is van kwik en één of meer metalen, die meestal als metaalpoeder in het kwik opgelost zijn. In de Verenigde Staten is slechts één op de vier mensen zich bewust van de aanwezigheid van kwik in amalgaamvullingen.

Tandartsen zijn beïnvloed om de informatie verborgen te houden en bij wet zijn ze niet verplicht hun patiënten te informeren over het kwikgehalte van amalgaamvullingen. In 2009 oordeelde de Amerikaanse Voedsel en Waren Autoriteit FDA bijvoorbeeld dat de vullingen geheel ongevaarlijk zijn. Dit is in strijd met de conclusies van haar eigen panel wetenschappelijke experts en de bevindingen van de International Academy of Oral Medicine and Toxicology (IAOMT).

In Noorwegen is de toepassing van amalgaam in de tandheelkunde sinds 1 januari 2008 verboden. Ook in andere landen neemt het gebruik van de legering af en worden meer en meer vervangende materialen gebruikt.

Bron: Health Bytes