Eindelijk omarmen wie je bent – deze 3 inzichten helpen
“The worst loneliness is to
not be comfortable with yourself.”
Mark Twain
Het is waanzin, als je erover nadenkt
Ja – waanzin. Je bent wie en wat je bent, en je bent niet wie en wat je niet bent. Dat is hoe het is, en dat is hoe het altijd zal zijn. We kunnen daar weinig aan veranderen, en dat weten we ook wel. Maar toch blijven we ons vanbinnen constant verzetten tegen deze realiteit.
We zijn wie en wat we zijn. Op zichzelf is dat geen probleem, totdat we vinden dat het anders zou moeten zijn. Dat is het moment waarop alles in de soep loopt.
We vinden dat we slanker, socialer, productiever, succesvoller, aantrekkelijker, wijzer, fitter, gezonder, kalmer, liefdevoller en creatiever moeten zijn. Keer op keer maken we onszelf één ding duidelijk: ”Zoals ik ben, ben ik niet goed genoeg. Ik ben pas goed genoeg als ik anders word dan ik ben.”
Gek. Want je kunt niet anders zijn dan je bent.
Dus laten we ermee stoppen. Er zijn allerlei inzichten die je kunnen helpen. Veel van deze inzichten vind je ook terug in mijn boek Leven met wind mee. In dit artikel deel ik drie inzichten waarmee je kunt beginnen.
1. Perenbomen zijn geen palmbomen
Kokosnoten groeien aan palmbomen. Peren groeien aan perenbomen. Geen verrassingen tot dusver. Goed.
Stel – jij bent een perenboom. Je staat in een perenboomgaard tussen de andere perenbomen, en je voelt je constant gefrustreerd. Waarom? Elk seizoen opnieuw doe je je best om kokosnoten te laten groeien aan je takken. Maar hoe hard je ook je best doet, er verschijnen altijd peren.
Keer op keer, zonder uitzondering.
Waarom voel je je gefrustreerd? Nou, in het laagseizoen vermaak je jezelf op het perenweb en kijk je series op Pearflix. En wat je ziet in deze series is altijd hetzelfde: lange, slanke palmbomen die wuiven in de Californische zonneschijn. En ze produceren bergen kokosnoten.
En je kijkt naar jezelf en denkt: ”Sta ik hier in de regen, ik wil ook een palmboom zijn!”
En je doet je best, maar de peren blijven komen. En je voelt je dood ongelukkig.
Een perenboom wordt nooit een palmboom. Dat is hoe het is, niet anders. Er is maar één manier om vrede te vinden in deze situatie: jezelf omarmen zoals je bent.
2. We willen allemaal nét even beter zijn
We zijn zoals we zijn, maar allemaal doen we ons best om nét even ietsje beter te zijn. Want we vrezen dat blijkt dat we niet goed genoeg zijn als we onszelf gewoon laten zien zoals het is.
Stel, je vindt jezelf te zwaar en je schaamt je voor je vetrol. Niet nodig natuurlijk – maar je doet het toch. Dus steeds als je de deur uit gaat doe je één ding: je houdt je buik in. Zo lijk je nét iets slanker dan je daadwerkelijk bent, en hoef je je voor je gevoel nét iets minder te schamen.
Nou, prima. Vermoeiend, maar prima.
Stel dat je een jaar later flink bent afgevallen. Je hebt je eetpatroon en je leefgewoontes veranderd en je bent nu slanker dan je ooit geweest bent. Wat doe je wanneer je de deur uit gaat?
Precies: je houdt je buik in – zodat je er nét iets slanker uitziet.
Waarom? Waarom doen we dit? Waarom proberen we altijd nét even iets beter te zijn dan we daadwerkelijk zijn? Denk je werkelijk dat mensen meer van je gaan houden omdat je er 2,5% slanker uitziet? Denk je dat het iemand iets kan schelen?
Dit proces herhalen we in alle gebieden van ons leven. We hadden een onproductieve dag op het werk, waardoor we ons schamen. Je partner vraagt hoe je dag was, en je maakt het nét iets succesvoller dan het was.
We presenteren onszelf nét even iets mooier dan de werkelijkheid is. Omdat we geloven dat we reden hebben om ons te schamen. En dit kost ontzettend veel energie. Je bouwt op deze manier een bescherming om je heen. Een schil die je zou moeten beschermen, maar die tegelijkertijd ook loodzwaar is om mee te slepen.
Door jezelf te omarmen zoals je bent kun je kwetsbaar zijn. Vrij van bescherming, waardoor je een heleboel energie bespaart. Durf te zijn zoals je bent. Je bent mooi en goed genoeg, precies zoals je nu bent. Oppoetsen is niet nodig.
3. Muren helpen je niet alleen beschermen
Wat doe je als je jezelf wilt beschermen tegen de boze buitenwereld? Precies – je bouwt een muur. Je voelt je onzeker, angstig en kwetsbaar – en een muur geeft je een gevoel van veiligheid, zekerheid en voorspelbaarheid.
Prima, niets mis mee. Soms hebben we muren nodig om onszelf te beschermen. Ze werken perfect, maar ze werken tegelijkertijd ook in je nadeel.
Want terwijl je lekker aan het metselen was aan die muur had je niet in de gaten wat je aan het bouwen was. Tot je op een dag om je heen kijkt en je realiseert: de wereld kan er niet in, maar ik kan er ook niet uit!
Je imposante fort – die je bouwde om de wereld buiten te houden – is veranderd in een gevangenis die je binnen houdt!
Meh.
Jezelf omarmen zoals je bent – en kwetsbaar durven zijn – is de snelste manier om je muren af te breken. Te beginnen bij de dichtgemetselde deuren, zo kan er nog eens iemand op bezoek komen – gezellig. En gaandeweg kunnen ook de muren worden afgebouwd. Omdat je je realiseert dat je gewoon mag zijn zoals je bent.
Imperfect, kwetsbaar, vol twijfels, gedachten en lastige emoties. Maar wel helemaal vrij. Vrij om te zijn zoals je bent. Vrij om te onderzoeken hoe je dit leven volledig kunt ervaren met de eigenschappen die je gegeven zijn.
Vrij om te ontspannen, om te glimlachen, om lief te hebben en te genieten van ieder moment. Niet langer gevangen in je vochtige fort, maar lekker rondrennen door de velden en avonturen beleven.
Best fijn.
Bron: soChicken
Je kunt ook interesse hebben in:
