Mijn vijf minuten op Tinder

Enkele weken geleden kon ik niet slapen en hoorde de vraag van mijn voormalig collega in mijn hoofd nadreunen. “Is Tinder niets voor jou?” Al jaren dreunt er tevens een andere vraag door mijn hoofd die een vriendin ooit stelde toen ik het met haar over datingsites had. “Waar ontmoet je vandaag de dag anders nog een man?”

Nu had ik naast die dreunende vragen en mijn nieuwsgierigheid naar die hilarische foto’s ook nog eens behoefte aan een arm om me heen. En laten we eerlijk zijn: ik ben ook niet immuun voor mannelijk schoon. Die slapeloze nacht dacht ik: ‘What the hell, ik maak gewoon een profiel aan, swype iedereen naar links en dan hoef ik er verder helemaal niets mee.”

Met het voornemen dus elke man bij voorbaat af te keuren, downloadde ik de app, maakte een profiel aan, zocht een paar foto’s waarbij ik me bijna comfortabel voelde, vulde enkele gegevens over mezelf in en besloot een kijkje te gaan nemen in de datingapp.

Zoals ik met mezelf had afgesproken, swypte ik iedereen naar links. Zover ik begreep kon er dan met geen mogelijkheid een match ontstaan en hoefde ik niet bang te zijn spontaan op date te hoeven. Een bezigheid die ik lang geleden al eens heb afgezworen. Maar na enkele minuten bereikte een ongemakkelijk gevoel mijn hersenen: waar was ik mee bezig?

Eerlijk gezegd: ik trof misschien één foto waarbij ik op basis van uiterlijk naar rechts had willen vegen en zelfs dan had ik mijn twijfels. Dat had overigens niets te maken met of hij er goed uit zag of niet. Ik heb heel veel jongemannen weggeswypt die qua looks menig vrouwenhart op hol zouden laten slaan, maar waarvan ik meteen wist dat het niet mijn hartje zou zijn.

Nu ben ik ook wel een slag apart. Met een perfect lichaam waarmee je een carrière als model kan starten, kom je bij mij niet zo ver. Dan voel ik me ongemakkelijk en weet ik niet waar ik moet kijken. Dat schiet niet op. Daarnaast vind ik het een enorme afknapper als mannen van zichzelf weten dat ze er goed uitzien en zich daar ook naar gedragen.

Waar ik wel voor “val”, is uitstraling en gedrag. Wil een onbekende jongeman mijn aandacht trekken op basis van zijn ‘appearance’, dan moet hij iets zachts uitstralen; iets waardoor ik weet dat hij gevoelig is, veel begrip heeft voor zijn medemens en zich in anderen kan verplaatsen. Hij moet ook zeker niet te op zoek zijn en ik moet me eigenlijk instant heel veilig voelen bij hem. Dat is een begin. Een heel belangrijk begin.

Maar het allerliefst weet ik nog véél meer over de desbetreffende jongeman. Zo’n 10 jaar geleden, toen ik net hier in de stad woonde, had ik een Cu2-profiel. Vandaag de dag is het een datingsite, maar destijds leek het voorganger van de huidige social media. Je kon alleen zelf iets meer met kleurtjes, foto’s en je moest natuurlijk de befaamde vragenlijst invullen.

Zelf was ik gek van die vragenlijstjes. Op een gegeven moment zocht ik zoveel mogelijk vragen bij elkaar, maakte er één lijst van en probeerde zo creatief maar eerlijk mogelijk antwoord te geven. Koffie of thee, wie wil het antwoord daarop nou niet weten? Natuurlijk slaan die vragenlijstjes nergens op, maar ik heb er wel voor een hele lange periode leuke contacten aan overgehouden.

Terwijl ik op Tinder de foto’s wegveegde, merkte ik dat ik de vragenlijstjes miste. Ondanks dat ik met mezelf had afgesproken om iedereen weg te vegen, voelde ik me schuldig. Want ik wist niets van die persoon. Wie weet was hij in het echt wel leuk? Wie weet had hij wel hele leuke hobby’s? Wie weet was hij stiekem wel net zo’n rock-‘n-roll- en punkliefhebber als ik? Wie weet hield hij wel van dieren, had hij een kat die hij de hele tijd vertroetelde? Wie weet was hij wel heel milieu- en maatschappijbewust? En wie weet deelde hij ook wel mijn schrijfinteresses? Wie weet zou ik wel heel erg met ‘m kunnen lachen? En misschien zou ik me zelfs wel veilig bij ‘m kunnen voelen?

Zoals je begrijpt: allemaal zaken die ik naast de mooie verschijning misschien nog wel veel belangrijker vind. Al vegende realiseerde ik me dat ik helemaal niets wist van al die jongemannen en veel liever vragenlijstjes wilde lezen dan foto’s wilde wegvegen. Zodoende ging ik op zoek naar de opties en verwijderde mijn profiel.

Nee. Tinder is niets voor mij.

Bron: Sas’ Own Little World

Je kunt ook interesse hebben in: 

Deze dating app verbindt veganisten en vegetariërs

Een dating app helpt huisdieren hun purr-fecte match te vinden