Waarom hebben we niet meer compassie?
(TED) Daniel Goleman, schrijver van Emotionele Intelligentie, vraagt zich af waarom we niet vaker compassie tonen.
Waarom hebben we niet meer compassie?
Psycholoog Daniel Goleman heeft een groot deel van zijn professionele leven besteed aan het begrijpen van de motivatie achter menselijk mededogen. Zijn bestseller “Emotionele Intelligentie” uit 1995 herintroduceerde het concept van menselijk mededogen in gesprekken over hoe we werken en communiceren.
In zijn Ted Talk legt Goleman uit waarom zo weinig mensen empathie tonen, zelfs als ze daar alle kans toe hebben.
“Onze standaardbedrading is om te helpen.”
Mensen zijn van nature geneigd om anderen te helpen. Dat is volgens de sociale neurowetenschappen, een nieuw gebied in de hersenwetenschappen dat de circuits bestudeert die in iemands hersenen worden geactiveerd wanneer ze met een ander mens interageren.
Spiegelneuronen geven mensen het vermogen om te begrijpen wat een ander doormaakt, zonder het zelf mee te maken. Met andere woorden, ze geven ons het vermogen om empathie te voelen, wat de drijvende kracht is achter het creëren en onderhouden van relaties.
Het concept empathie heeft verschillende gesprekken in de psychologie en sociologie gedomineerd, en het is een bijzonder belangrijke vaardigheid geworden om op het werk te beheersen. Studies tonen aan dat leiders die empathie hebben voor werknemers, hun tevredenheid op de werkvloer kunnen verhogen. Twee collega’s, bijvoorbeeld, zijn het misschien niet met elkaar eens. Maar zodra ze hun focus verleggen en zich inleven in elkaars situatie, is de kans groter dat ze een band ontwikkelen die hen in staat stelt beter te communiceren en samen kwaliteitswerk te leveren.
Compassie is een emotie die bestaat uit een gevoel van gedeeld lijden, meestal gecombineerd met een verlangen om het lijden van een ander te verlichten of te verminderen; om speciale vriendelijkheid te tonen aan hen die lijden. Mededogen ontstaat in wezen door empathie, en wordt vaak gekenmerkt door daden, waarbij een persoon die met medeleven handelt, zal trachten diegenen te helpen voor wie hij medeleven voelt.
“We grijpen niet elke kans aan om te helpen, omdat we ons in de verkeerde richting focussen.”
Hoewel de wetenschap ons vertelt dat het menselijk brein is ingesteld om anderen te helpen, is dat niet altijd hoe het in de praktijk uitpakt.
Op Princeton Theological Seminary, kreeg een groep Divinity studenten elk een gespreksonderwerp. De helft van de studenten kreeg de parabel van de barmhartige Samaritaan toegewezen, waarin het verhaal wordt verteld van een man die stopt om een vreemdeling in nood te helpen die langs de kant van de weg zit. De andere helft kreeg andere bijbelonderwerpen toegewezen. Eén voor één moesten de studenten van het ene gebouw naar het andere lopen om hun voordracht te houden. Elk van hen passeerde een man die voorovergebogen zat en kreunde. Maar veel van de studenten waren zo gefocust op het op tijd bereiken van hun les dat ze niet stopten om de man in nood te helpen, ook al hadden ze net de barmhartige Samaritaan gelezen.
Volgens Goleman hielpen deze studenten niet omdat hun focus in de verkeerde richting lag.
Als we te snel bewegen, is het makkelijk om te vergeten wat er om ons heen gebeurt. Deze uitdagingen kunnen vooral relevant zijn in een kantooromgeving, waar werknemers worden gedreven door tijdigheid en deadlines. Een medewerker kan bijvoorbeeld zo gefocust zijn op het op tijd leveren van een product aan een klant, dat hij zich niet realiseert dat een van zijn collega’s moeite heeft om iets te begrijpen en hulp nodig heeft. Maar door op te merken wanneer dergelijke situaties zich voordoen en actief naar collega’s te luisteren, kunnen werknemers zichzelf trainen om meer medelevend te zijn.
“Er is nul correlatie tussen IQ en emotionele empathie – ze worden gecontroleerd door verschillende delen van de hersenen.”
Goleman gebruikt een beruchte seriemoordenaar met een IQ van 160 om te illustreren dat alleen omdat iemand slim is, niet betekent dat hij begrijpt hoe je goed met andere mensen kunt samenwerken. In de wereld van werk, associëren mensen succes vaak met individueel talent of intelligentie. Maar met hersens alleen kom je niet ver. Om echt uit te blinken als manager en teamspeler, moeten professionals leren luisteren naar en inspelen op de zorgen van hun collega’s. Dit betekent vaak dat je concurrentie en spanningen moet loslaten en de behoeften van je medewerkers boven die van jezelf moet stellen. En met de technologie die zowat elk aspect van het moderne werk domineert, vergt medeleven een extra inspanning – je telefoon neerleggen, je e-mail browser sluiten en een productief gesprek voeren.
Dus de volgende keer dat je het met iemand oneens bent of getuige bent van een conflict op het werk, denk dan eens na over je eigen beweegredenen. Richt je energie op wat het grootste voordeel oplevert voor de meeste mensen, en handel daarnaar.
Je zou ook interesse kunnen hebben in:
Waarom emotionele intelligentie net zo belangrijk is als academische ervaring